آفازی اختلال در درک و فرمولسازی زبان که به علت آسیب سیستم عصبی ایجاد می شود.
که در جنبه های مختلف زبان( درک، بیان شفاهی، خواندن و نوشتن) اختلال ایجاد می کند.زبان پریشی یک اختلال ارتباطی است که ممکن است روی شناخت فرد نیز اثر بگذارد.
چه عواملی باعث زبان پریشی می شود؟
زبان پریشی به علت آسیب مغزی ناشی از سکته و یا صدمه به سر ایجاد می شود. این آسیبها بیشتر به نیمکره چپ که در اکثر افراد مرکز گفتار و زبان می باشد، وارد می شود.
انواع آفازی و علائم آنها :
افراد دچار آفازی بر حسب نوع و شدت آسیب مغزیشان ممکن است علائم متفاوتی را نشان دهند.
شایعترین انواع آفازی شامل:
۱-آفازی بیانی: مشکلاتی را در زمینه بیان شفاهی(گفتار) و نوشتن نشان می دهند، مانند
مکث زیاد در شروع گفتار، تلاش و تقلای زیاد برای بیان یک واژه، محدود شدن گفتار تا حدی که گفتارشان شباهت زیادی تلگراف دارد، کاهش سرعت گفتار، مشکل در تکرار کلمات و جملات، مشکل در نامیدن اشیا و تصاویر، حذف حروف در نوشتن و…
۲-آفازی درکی: مشکلاتی را در درک گفتارو خواندن نشان می دهند. گفتار این افراد روان،زیاد و بیشتر اوقات بی محتوااست.گاهی صدا یا کلمات را تغییر می دهند مثلاً به میز صندلی می گویند و یا به سیب، دیب می گویند. این افراد آنچه را که می خوانند، درک نمی کنند و در درک گفتار دیگران نیز مشکل دارند.
۳- آفازی کامل: این نوع آفازی شدیدترین نوع آن می باشد . تمام جنبه های زبان( بیان شفاهی، درک، خواندن و نوشتن ) به شدت آسیب می بینند.
مشکلات جسمانی در افراد زبان پریش
افراد دچار ضربه به سر یا سکته معمولاً ضعف یا حتی فلجی را در اندام هایشان نشان می دهند. در بیشتر موارد صدمه به هر نیمکره، در گیری اندامهای طرف دیگر بدن را به دنبال دارد.
چگونه می توان به این افراد کمک کرد؟
افراد دچار زبان پریشی و خانواده هایشان نیازمند کمک هستند. آسیب شناس گفتار و زبان کسی است که در زمینه ارزیابی، درمان و برنامه ریزی توانبخشی این افراد تخصص دارد. آسیب شناس گفتار و زبان بیمار را ارزیابی می کند تا نقاط ضعف و قوت عملکرد زبانی بیمار را شناسایی کند سپس روی نقاط ضعف بیمار متمرکز می شود.
چه زمانی باید گفتار درمانی را شروع کرد؟
پس از ایجاد آسیب مغزی، مغز شروع به بهبود خود به خودی می کند. معمولاً دوره بهبودی خودبه خودی ۶ ماه اول پس از ضربه است. اگر فرد در این دوره برنامه درمانی فشرده داشته باشد، تأ ثیر درمان بیشتر از وقتی است که مدت طولانی از آسیب گذشته باشد. جلسات گفتاردرمانی باید طولانی مدت و فشرده باشد. در کنار آسیب شناس گفتار و زبان، خانواده و اطرفیان فرد نیز نقش مهمی را در درمان ایفا می کنند